Bir ELÇİBEY vardı! Men Türk'üm diyen...
ATATÜRK'ün izi; tek ülküm diyen...
Ne davadan döndü, ne de ihanet...
Türklüğe hizmettir dedi; ibadet...
Dedi; namusumdur vatanın ırzı...
Hiç bozmadı onu; makam, mal hırsı...
Gün oldu cebinde olmadı para...
Satmadı şerefi asla çıkara...
Çalmadı şatafat, ruh ve aklını...
Aç kaldı, yemedi yetim hakkını...
Kafi geldi ona, sade bir hayat...
Etmedi harama doğru seyehat...
Lakin bilindi mi kıymeti? Asla...
Varıp, bir karara, yanlış kıyasla...
Değişti bir hırsıza, onu da halkı...
Nimettendir saydı, Rus'a ilhakı...
Getirildi KGB ajanı başa...
Bunca mücadele salındı boşa...
Babadan oğula saltanat kurdu...
Ülkeyi üstüne yaptı, oturdu...
Aliyev sarayda şatafat yaşar...
Halkı ekmek için, ülkeler aşar...
Halka fayda vermez onca zenginlik...
Oligarklar yaşar, bir tek dinginlik...
Ama hiç acımam! Müstehak sana...
Sen ki; Elçibey'i attın hüsrana...
Yaşa kaderini, buymuş layıkın...
Ya ram olun zulme ya da ayıkın...
Mehmet Sevinç
Editör: TE Bilisim
