Adın oldu orta direk,
Şehir senin ne ne gerek,
Seni bekler koca merek,
Köyüne dön Mehmet emmi.
Hormonlu et yemeyelim,
Düşmana dost demeyelim,
Dışa döviz vermeyelim,
Köyüne dön Ahmet emmi.
Domuz eti bize haram,
İlaç yok ki yaran saram,
Yalvarırım kurban olam,
Köyüne dön Hasan emmi.
Suyu temiz havası bol,
Kendi kölen efendin ol,
Senin için tek çıkar yol,
Köyüne dön Ali emmi
Gecekonduda durulmaz,
Halin hatırın sorulmaz,
Yaraların hiç sarılmaz,
Köyüne dön Musa emmi.
Kara tarlan kara saban,
Köyde garip kaldı yaban,
Çayırda çürüdü tırpan,
Köyüne dön İsa emmi.
Ezilip kafa yormadan,
Duman bacayı sarmadan,
Sana diyorum durmadan,
Köyüne dön Mahmut emmi.
Kuru soğan kuru ekmek,
Sana haram sıcak yemek,
İçimden geliyor demek,
Köyüne dön Yakup emmi.
Bir merkebin bir atın var,
Kendi yaranı kendin sar,
El açıp Allah(c.c.)’ya yalvar,
Köyüne dön Mevlüt Emmi.
Köyünden şehire geldin,
Biraz rahat edem dedin,
Orda da kazığı yedin,
Köyüne dön Osman emmi.
Durumun gerçekten beter,
Şehir seni zora iter,
Bir çift öküz sana yeter,
Köyüne dön Salih emmi.
Üret yağını etini,
İnek besle yap sütünü,
Hemencek al biletini,
Köyüne dön Bayram emmi.
Köyüne dön yap ziraat,
Kendi işinde ol rahat,
Asla durmadan bir saat,
Köyüne dön Şaban emmi.
Kölelikle hayat olmaz,
Kimse selamını almaz,
Şehirler de böyle kalmaz,
Köyüne dön Temel emmi,
Sen çalış ki bolluk olsun,
Ambarlar buğdayla dolsun,
Şehir süslülere kalsın,
Köyüne dön Kerim emmi.
Şehir seni derde koyar,
Düzenbazlar gözün oyar,
Karnın ancak köyde doyar,
Köyüne dön Sefer emmi.
Ekmek oldu üç yüz lira,
Ceplerde kalmadı para,
Kendine başka iş ara,
Köyüne dön Kadir emmi.
Yol yapıldı suyu geldi,
Elektriği de verildi,
Köylerin de yüzü güldü,
Köyüne dön Veysel emmi.
Bir gün olup döneceksin,
Köyde sefa süreceksin,
Sen bana hak vereceksin,
Köyüne dön Recep emmi.
İsmail’em köy durağım,
Ben şehirlerden ırağım,
Yazarken durdu parmağım,
Köyüne dön Muhlis emmi.
İSMAİL TAŞCI / BERLİN 27.05.1987
NOT: MEREK=SAMANLIK
Editör: TE Bilisim
