Hem Türk milliyetçisi hem de bir Galatasaraylı olarak yazıyorum.
Mesut Özil Fenerbahçe’ye transfer oldu ve hakkında dedikodular başladı..
Neydi o dedikodular?
‘Neden Türk milli takımını seçmedi, Alman milli takımını seçti?’
Bu konuda öncelikle Avrupa’daki Türk gençlerinin ve ailelerinin durumunu bilmek gerekiyor.
Bir defa Mesut Özil Almanya’da doğmuş, büyümüş, Almanya alt yapısından yetişmiş bir futbolcu, bunu önce kafamızın bir köşesine yerleştirelim.
Ve!.
Benim bildiğim Fatih Terim’e Mesut Özil Bremen’de oynarken milli takım için teklif edildi, o dönem milli takıma almadılar.
Bütün bunlara rağmen!.
Avrupa’da yetişen çocukların akıllarında Türkiye hep vardır, akıllarından da hiç çıkartmazlar.
Mesut gibi Avrupa’da doğup büyüyen sadece futbolda değil, çok branşlarda gençler vardır.
Avrupa’daki Türklerin özellikle gençlerinin ilkokulda başlayan hor görülme ve adam yerine konulmama problemleri vardır..
Çocuklukta Almanlarla rekabet başlar ve bu aşağılanma problemini aşmak için çok emek verirler..
Almanya’da ‘Sonderschulen’ yani geri zekalılar okuluna eskiden bol bol TÜRK çocuklarını gönderirlerdi, bugün üniversitelerinde on binlerce Türk çocuğu öğrenim görmektedirler.
Bir Türk’ün bazı şeyleri aşarak bir yerlere gelmesi gerçekten zordur, bu zorlukları aşarken nelere göğüs gerdiğini de bilmek gerekir.
Avrupa’daki Türklerin övünç kaynağı olan değerleri çok fazla olmadığı için, Mesut’un Alman milli takımında oynaması, orada yaşayan Türklerin aşağılık kompleksini yıkmada önemli bir yer tutmuştur.
Mesut Alman milli takımında oynamasaydı, bir defa kariyeri bu kadar üst düzey olamazdı.
Tıpkı Aziz Sancar’ın Amerika’da yaşamasaydı, Nobel Fizik Ödülünü alamayacağı gibi…
Dünyanın şu anda içinde yaşadığı Covid-19 belasının aşısını bulan Uğur Şahin ve değerli eşi acaba Türkiye de yaşasa bu aşıyı bulabilir miydi?
Evet!
Dışarıda yaşayan insanların hem psikolojik durumunu hem de önlerine konulan imkanları düşünmek gerekiyor.
“Başarılar aslında her şeyi unutturur”
Mesut Özil’in Arsenal takımında dışlandığı olayı da gözden kaçırmayalım..
Dünyanın sustuğu hatta Türk devletinin bile kınayamadığı Doğu Türkistan’daki zalimliği kınadığı için Çin devletinin baskısı ile bir daha forma yüzü görememiştir.
Çin hükümetini sıradan bir futbolcunun kınaması ile dünya çapında bir futbolcunun kınaması bir değildir..
93 defa Alman milli takımının formasını giymiş, Türk asıllı futbolcusunun kınamasının nasıl farklı olduğunu yaşayarak görebiliyoruz.
Şu anda Alman milli takımında oynayan üç Türk futbolcusu vardır..
Manchester City’de İlkay Gündoğan,
Eski Bayern Münih’li Emre Can ve Leverkusen’de oynayan Kerem Demirbay’dır, bunlar da doğup büyüdükleri Alman milli takımını tercih etmişlerdir.
Alman liginde bir de profesyonel Fevzi Aytekin isimli TÜRK kökenli hakem vardır, sayıları daha da artacaktır.
Almanya Türkler için adeta ikinci vatandır, Almanya’da doğup büyüyen milyonlarca Türk genci bulunmaktadır, hepsinin yüreği Türkiye için çarpar, gönül ister ki; Türk milli takımını seçsinler fakat istediği seçimi yapmaları ile kendi geleceklerini inşa etmektedirler.
Almanya’da bir ANKARA nüfusu kadar Türk vardır ve hayatın içindedirler.
Kimliğini kaybetmemiş Türk çocukları için,
İki şey çok önem arzeder.
Birincisi yaşadığı toplumun kendilerine verdiği imkanlardan faydalanarak, yaşadığı ülkeye faydalı olmak ki;
Kendi ailemden örnek vereyim:
Üç çocuğum üniversitede okuyor ve ayda 700 Euro Alman devleti burs vererek eğitimini aldırıyor. Sonuçta aldığı maddi imkanların karşılığını vermek için kendilerini sorumlu hissediyorlar.
İkincisi Anavatan Türkiye için oralarda mücadele ediyorlar ve Avrupa’daki Türk elçiler olarak ülkemizin olmadığı yerlerde onlar vardır.
Üniversitelerde varlar..
Stadyumlarda varlar..
Hastanelerde, bürokraside, spor salonlarında, adliyelerde, restoranlarda, otellerde v.s
Her yerde Türk görebilirsiniz ve Türk devletinin bir türlü beceremediği Türk lobisini onlar becermişlerdir.
Onları, oradakileri, gurbettekileri, vatan hasreti çekenlerimizi ufak tefek işlerden dolayı dışlamayalım ve onları hataları da olsa sahiplenelim ki; kimliklerini kaybetmesinler.
Habib Yalçın
