Sabahattin Önkibar'ın yazısının ilgili kısmı şöyle:
"DEDEMİN İSLAMI
Seyyid Kutupları, Cemaleddin Afganileri, Muhammed Abduhları, Mevdudileri ve İbn-i Teymiye gibileri okuyup tanıdım.
Vardığım sonuç ve hüküm şu oldu:
İslam adıyla onlarca din vardı.
En temiz Müslümanlık ise dedemin İslamıydı.
Dedemin tarikatı, cemaatı şusu busu yoktu.
Beş vakit namazını kılar ama din ile dünya işlerini ayırırdı.
Kul hakkını, dürüstlüğü, saygıyı ve sevgiyi esas alan duru İslam’a inanıyordu.
CEMAAT İSLAMI İNANÇ DEĞİL
Araştırdıkça gördüm ki tarikat-cemaat İslam’ı inanç değil, başka bir şeydi.
Allah’ın ve Kuran’ın tacirliğini yapıyorlardı ve her cemaatin İslam’ı farklıydı.
Din onlar için ideoloji ya da siyaset, ticaret ve statü aracıydı.
Hiçbir cemaatte kişisel irade söz konusu değildi.
Şeyhleri onların adeta Allah’ı, Peygamberi ve namuslarıydı.
O kadar ki bir kısmı, bu basına da yansıdı, şeyhlerinin sürekli uçtuğuna, Allah ve peygamberle sürekli konuştuğuna, hatta bazı konularda Allah’a itiraz bile ettiğine inananabiliyorlar.
MİSTİK AFYONLAMA
Mistik afyonlama sadece İslam’a özgü bir şey değil, evanjelistlerle fanatik Yahudiler diğer kitaplı dinlerdeki benzer örneklerdir ve dünyamız adına büyük tehdittir.
Altını çizerek yazayım, bu gibi gruplar aynı zamanda emperyalizmin truva atlarıdır.
FETÖ’cü terörist Ekrem Dumanlı’nın cemaatleri sahiplenmesi bunun içindir.
İşte laikliğin önemi ve değeri burada ortaya çıkıyor.
Laiklik olmazsa özgür irade ve yaşam olmaz."
