Yaylada idik. Ben altı yedi yaşlarında idim. Yayla köyden biraz uzak ,yeşillikler ve çam ağaçları içerisinde hafif eğimli bir çimenlikte idi. 7-8 arkadaş vardık,rahmetli Ninem bize Kurtuluş Savaşını anlatıyordu. Okuma yazması yoktu, şimdi dahi düşünüyorum bu bilgileri nereden öğrendi diye? Köyde hiç kimse Ninemin bu meseleleri bildiğini bilmezdi. Çünkü kimseye bir şey anlatmadı, sorduğumda kendi söyledi.
*
M. Fevzi Çakmağı,Kazım Karabekiri ,İsmet Paşayı ve Atatürk'ü ilk ondan duydum. Anlattıklarını nefes almadan dinledik.Hadi kalkın dedi ,yoruldum . Ama şöyle sıraya bir girin ,dedi.Kalktık birerli sıra olduk. Rahat ve Hazır ol tekrarları yaptırdı. Ben şaşkındım, ninemi tanıyamıyordum. Sonra benim gibi ne dersem adımlarınızı da sert yere vurarak tekrar edin dedi.
Dağ başını duman almış gümüş dere durmaz akar,
Güneş ufuktan şimdi doğar ,yürüyelim arkadaşlar.
Sesimizi yer gök su dinlesin,
Sert adımlarla her yer inlesin inlesin....
......................
Marşa hemen adapte olmuştuk. Sonra Türk Oğluyuz Marşı ile devam ettik.
*
Daha sonraki günler marşlar devam etti. Bulduğumuz her düzlükte marşlara devam ettik. İlk ruh, ilk milli şuur ,ilk bozkırın bozkurtları misali...
*
Ninem öldüğünde ben Beyşehir'de görevde idim. Bana duyurtmadılar. Yaz tatilinde Gümüşhaneye geldiğimde Ninemi yine yatağında zannediyordum.7-8 yıl yatakta idi,yürüyemezdi.
Dış kapıyı açtım, baktım ninem yatakta yok. Evdekilerin yüz hatları bozuk. Valizimi oraya bıraktım ve içeri girmeden çarşıya doğru yürüdüm. Öldüğünü anlamışım ki, müthiş bir acı ile beynim durmuştu. Birkaç dua okuduğumu hatırlıyorum.Daha sonra sadece ninemden öğrendiğim marşları içimden söyleyerek çarşıya gittim. O yolda kimlerle karşılaştım,kimler bana hoş geldin dedi hiç farkında değildim. Sadece Ninemin öğrettiği marşları söyledim.
Hoş gelişler ola Mustafa Kemal Paşa.......
Tuna nehri akmam diyor...
Ve diğerleri.
Allah rahmet eylesin,mekanları cennet olsun inş...
C. NAS
