Bir alp kişi tanıdım bundan kırk beş yıl evvel
Hem korkmazdı, hem coşkun rakibi yedi düvel
Cahile cebbar zorlu, âlime dilsiz eren
Adam gibi adam der onu uzaktan gören
Bir omzunda asalet, birinde katı ikrar
Asalet yükü sabır, takatin sırtında ar
Nefislerin cilvesi yönetir dünyanızı
Vicdanın sessiz sesi yürekte acı sızı
Seherin kokusunu gönle yayan bu hava
Koklayınca semayı, düşün bozduğu yuva
Bir göz ucu bakışın, bir gülüşün ürünü.
Ey başların belası! Ey yaranın irini!
Yürekte hapsettiğin sevap bin ahtan öte
Nefse gem vurmak elbet, bin bir günahtan öte.
Bu diyarın ahvali, gizlisi var, gizi var.
Hevesinde, arzında, her bir taşın izi var.
Bir türkü hatırına, eski şehir göz olur
Köşe bucak öyküler, söylenmedik söz olur.
Yollara mercan döşe, geçsin dostluk inci ser
Düşün ağlar da yolda, dik başında yel eser
Sır saklı yer içinde, nefs teni yer içinde
Hasret düşer nasibe, nice can yer içinde
Tutacak el ararken, ana şartsız diz olur
Tövbeler urgan ipi ve keşkeler giz olur!
Vefanın yokluğunda, çoğu müflis ağında
Üstte kalmak kolay mı münafıklık çağında?
Ey! Yaratan bu ne hal, bu ne giriş, bu ne iş
Bu ne zebun, bu ne zül, bu en vakarlı gidiş
