AV. FARUK ÜLKER'LE RÖPORTAJ

1040 Dandanakan Savaşı ile bu topraklara mührünü vuran,1071 Malazgirt savaşından itibaren Anadolu topraklarını vatan yapan,Türk Milleti’nin kadim değerlerini kimsenin yok etmeye gücü yetmeyecektir.1000 yıldır bu topraklarda;ırk,mezhep,kültür ayrılığı yapılmadan,tarihi bilincin oluşturduğu kültürle,Türk Milliyetçiliğini  hafife almak,görmezlikten gelmek mümkün değildir.

 

                       Türk milliyetçileri,İslam’ın özünde yoğrularak,insanları  nı,”Eşref’i mahlükat” kabul eden bir anlayıştan öte davranış içine girmemiştir.

                        Türk milliyetçiliği,Türkiye’nin değil,dünyanın bir gerçeğidir ve bir dünya görüşüdür.Bu millet ağaç kovuğundan çıkmamıştır.Kavimler göçünü başlatarak,dünya’nın siyasetine mührünü vurmuştur.Önce Batı Roma’yı,sonra Doğu Roma’yı yıkmış,çağ açıp çağ kapatmış,”İlay-ı Kelimetullah” uğruna,haçlı seferlerini göğsünde parçalamış,Abbasiler’den itibaren İslam’ın sancaktarlığını yapmış ve İki Cihan Efendisi Hazreti’i Peygamberimi’zin (SAV) Efendimizin övgülerine mazhar olmuş asil bir millettir Türk milleti...

 

                        Düşünceleri ayakta tutan insanlardır.İnsanlar yıkılmadıkça,düşünceleri de yıkılamaz.Türk Milliyetçileri’nin tarihe bakış açsı da budur.

 

                       Türk Milliyetçiliği,hem çağın değerlerini korumak,hem de geleneği korumaktan yanadır.Türk Milliyetçiliği ne liberalliktir ne de tam olarak muhafazakarlıktır.

 

                       Türk Milliyetçiliği ulvi bir değerdir.Herhangi bir millete karşı olan ve ona göre fikri ve siyasi hareket geliştiren anlayış değildir.

                        Bize göre,insanlar doğuştan eşittir.Öyle bir eşitliktir ki,dilenci ile halifeyi,çoban ile cumhur’un reisini aynı haklara sahip gören bir eşitliktir.Bu anlayıştan hareketle,vatandaşlığı sağlayan sadece kan ve toprak değildir.İnanç ve kültür birliğidir...

                          

                      Türk Milleti, İslam’ın değerleri ile yoğrularak; inanç felsefesinde,bütün ırkları tek bir ırk gibi görmüş,ne biyolojik yapısı,ne kanı,ne de kafatası onun için bir ayrımcılık unsuru olmamıştır.Tarih bunların canlı şahitidir.

 

                       Tüm bunlara rağmen günümüzde; Türk Milleti’ne karşı hasmane davranış meziyet sayılır hale gelmiştir.Türk Milleti’nin engin alicenaplığı,hoş görüsü,basiret duygusu sürekli suistimal edilerek kaşınmaktadır.Bunun kimseye bir yararı da olmayacağı açıktır.

 

                        Büyük Türk Milleti’nin önce coğrafyamızda,sonra dünya devletleri arasında söz sahibi olmasından korkan şer güçlerin,yöneticilerimizi kıskaca aldıkları,şantaj yaptıklarını düşünmekteyiz.

 

                        Bu amaçla yapılmakta olan,Anayasamıza müdahale etmeleri,bize akıl vermeye kalkışmaları,Anayasamızda ki olmazsa olmaz kırmızı çizgilerimizi çiğnemeye kalkan ABD ve AB ülkelerinin sinsi ve art niyetlerinin ne olduğu,Türk Milliyetçileri tarafından yakınen  bilinmektedir.

 

                       Milletimizin basireti halen yerindedir.Türk,Kürt olarak  ayrılmaya zorlanan insanlarımızın her yedi tanesinden ikisi veya daha fazlası biri birlerine kız alıp vermiştir.Aile yapıları,gelenek görenek,bir arada yaşama kararlılığı ve 40 yıllık terörün bölemediği birliktelik,Anayasa değişikliği ile milletimizin bölünmesi hedef alınmıştır.

 

                        Amaç,Türkiye’nin üniter ve milli devlet yapısının değiştirilmesidir.Yeni yeni kurucu unsurlar ihdas edilip ve çok kültürlülük aldatmacasıyla,yeni azınlıklar meydana getirilerek federatif bir devlet yapısı oluşturmak istenmektedir.

 

                         Bunu ortaya atanlar,Türk Milletine mensup olma şuuruna erişememiş,AZINLIK IRKÇILARIDIR.Türk kimliği bir etnik unsura mensup olma değildir.Bin yıldır Anadolu  coğrafyasında,aynı kaderi paylaşmış,aynı potada erimiş,kaderde ve kıvançta birlikte olunmuş,aynı paydada birleşmiş milletimizin ortak adıdır.

 

                         Türk kimliği hakim unsur ve üst kimliktir.Hakim unsur Türk Milleti hiçbir zaman; yaşadığı coğrafyada asimilasyon hareketlere girerek homojenleşme yörüngesinde devlet anlayışına itibar etmemiştir.

 

                          Osmanlıdan bu yana,hakim Türk unsuru,eşref’i mahlükat çizgisinden  zerre sapmış olsaydı,Anadolu,Balkanlar, Ortadoğu,Önasya,Kafkaslarda ki DEMOGRAFİK yapının bugünkünden çok farklı şekillenecek olduğu da herkes tarafından bilinmiş olmalıdır.

 

                            Etnik ayrılıkların körüklendiği ülkemizde TÜRK; ANADOLUDA BİR ETNİK GURUP GİBİ GÖSTERİLİP ALT KİMLİK statüsüne sokulmak istenmektedir.

 

                             Etnik gurup,o ülkede ki hakim guruptan,kültürel değerler olarak ayrılan,yaşama tarzı,din,dil,adetler gibi farklılık ve ayrılıklar gösteren sosyal guruplardır.

 

                             Başlı başına Irk ayrılığı,etnik gurup değerlendirilmesi içine giremez.Anadoluda’ki bin yıllık Türk kimliği,etnik gurup içerisine sokularak küçültülmek ve aşağılanmak istendiği görülmektedir.

 

                              Hiçbir ülkede yapılmayan ve olmayan, ülkemizde yapılmak istenmektedir.Farklılıklar kutsallaştırılarak,etnik çoğulculuk oluşturulmakta,milli devletimiz çözülmek istendiği açıktır.Ülkemiz  şartlarında çok kültürlülük dayatması,milletimizle hesaplaşma içinde olan dış güçlerin tuzağıdır.

 

                              Çok kültürlülük defatle belirtildiği gibi,günümüzde küreselleşmenin ideolojisidir.Kişileri ve sosyal gurupları esas alır.Milli kimlik ile çatışır.Dünya’yı kendi çıkarlarına göre paylaşmak isteyen;sülük gibi halkların kanını emen vampir küresel efendiler,milli devletlere karşı,çok hukukluluk ve çok kültürlülük projesini dayatmaktadırlar.

 

                               Türkiye gibi milli devletler,küreselleşmenin ideolojisi olan çok kültürlülük tuzağı ile ayrıştırılmaya ve etnik çatışmaya zorlanmaktadır.

                                Şimdi şöyle bir soru sorulabilir:

 

                                Devlet mi önemli? Yoksa kişisel özgürlükler mi?

 

                                Devlet olmadıktan sonra, hürriyetler ne işe yarayacaktır? Özgürlükler ancak güçlü ve ayakta kalabilen devletlerin teminatı altındadır.

 

                               (Konuya ilişkin geniş açıklamalar bir önce ki KÜRESEL TEZGAHÇILIK yazımızda belirtilmiştir..)

 

                               Anayasa’nın değiştirilmesi sürecinde,ülkemiz insanına çok kültürlülük, “zenginlik ve çeşitlilik..” gibi empoze edici sözlerle zihinler bulandırılmak istenmektedir.

 

                               Avrupa,uzun yıllar sömürdüğü devletlerin insanlarına;sömürüyü devam ettirebilmek için,VATANDAŞLIK HAKKI’NI tanımak zorunda kalması beraberinde,çok kültürlülük algısını da meydana getirmiştir.

 

                               Türkiye’nin sosyal yapısı ABD ve AB ülkelerinden çok farklıdır.Ülkemizde ki etnik gurup olarak addedilen sosyal guruplar,bin yıldır aynı ortak kaderi paylaşma çizgisinde ve kendi aralarında birleşmeleriyle Milletleşmişdir.

 

                              Batılı devletlerin sosyal yapısı önemli ölçüde,bilhassa ABD’de federal yapıdır.Türkiyede ki sosyal yapı ise  tamamen farklıdır.Ülkemizde ki hakim gurup hiçbir zaman diğerlerine karşı,sistematik bir ayrımcılık içerisine girmemiştir.

 

                              75 milyon nüfusa yakın ülkemizde,hakim unsura karşı,kendisini ayrı addeden ve sistematik ayrımcılık yapan bölücülerin oranı,demografik yapının,yüzde ikisini bile oluşturmamaktadır.Bu rakam bile yapay ve zorlamadır.

 

                               Eğer çok kültürlülük,çeşitlilik ve zenginlik  olsaydı;YUGOSLAVYA’NIN bölünüp dağılmaması gerekirdi.

AV.FARUK ÜLKER

 

                     1982 Anayasasında ki Türk Vatandaşlık tanımı olan, “Türk devletine vatandaşlık bağı ile bağlı olan herkes Türk’tür.”  aynen muhafaza edilmelidir.

 

                      Bu tanım,her türlü dini ve etnik ayrışmayı bertaraf eden hukuki bir tanımdır.Milli kimliğimiz Anayasada vurgulanmalıdır.

 

                       Düzenlenecek Anayasa ‘da en çok tartışılan kavram KİMLİK KAVRAMIDIR..Türk Milleti’ne mensub olma şuuruna erişemeyen ,bölücüler,ırkçılar,her türlü fitne odakları,Soroz’un destekçileri,teslimiyetçiler,devşirilmiş ajanlar,dış güçler,..Anayasada ki 66.maddeyi tartışmaya açmışlardır.

 

                         Vatandaşlık tanımında ki Türk Kimliğini sulandırmak isteyenlerin gizli emelleri ortaya çıkmıştır.

 

                          TÜRKİYELİLİK VEYA TÜRKİYE MİLLETİ gibi ucube bir kavram kimlik yerine koyulmak istenmektedir.Renksiz,kimliksiz,içi boşaltılmış,nötr bir Anayasa yapılmasını talep edenlerin gerçek niyetleri,Türk Devletinin üniter yapısını bozup,federatif bir devlet yapısı ile bölünmeyi kolaylaştırmak ve sınırlarımız içerisinde bir KÜRT DEVLETİ kurmaktır.

                           Kanaatimizce;lafı fazla eğip bükmeye ve teknik  olmaya da gerek yoktur.Devleti ve Milletimizi bölmek isteyenler kadar,böldürmek istemeyenler de en az onlar kadar cesaretle olmak mecburiyetleri vardır.

 

                             Bunlara göre,Anayasa’da TÜRK MİLLETİ yer almasın onun yerine”TÜRKİYE MİLLETİ” vatandışlığında birleşilsin diyenlerin hedefleri ortadadır.

 

                            Türkiyelilik kavramı,coğrafyaya has,yaşanılan bir mekan birliğidir.Mensubiyet şuurunu,kültürel birliği,ortak tarihi,sosyolojik ve psikolojik bütünleşmeyi,millet olma olgusunu reddeder.

                             Türklüğün sıradan bir etnik unsur konumuna indirgenmesini hedef alır.”Türkiye Milleti”  tabiri ile,Anayasa’dan TÜRK MİLLETİ’NİN adının silinmesi ve Türk Milleti’ni yok saymak istemektedirler.

 

                             Bu anlayışta olanlar, “din,dil,ırk,kültürel,..” gibi ayrılıklara vurgu yaparak vatandaşlık bakımından herkese “Türkiyeli”denilmesinin çağdaşlık ölçüsü olacağını iddia edenlerdir.

 

                            Bu zamana kadar toplumun hiçbir kesimi tarafından,böyle bir ihtiyacın Anayasa’da vurgulanması yönünde bir talep de olmamıştır.

                             İçimizde ki,Bölücü Kürtçüler,BDP,PKK,İmralı, Tesev taraftarınca gündeme getirilmektedir.

 

                              Hangi Dünya devleti,kendi anayasalarından milletinin isimlerini çıkartmıştır.Ayrılık kavramlarını bize dayatmaya çalışan devletlerin Anayasalarına baktığımızda ise bunun tam zıddı görülecektir.

                               Yunanistan Anayasası’nın bir çok yerinde sadece Yunan  değil, Eelenliğe vurgu yapılmaktadır. Fransa, Almanya, İtalya,

Portekiz,...Anayasalarında milli kimlik defalarca belirtilmektedir.

                                Alman Anayasası başlangıç hükümlerinde ve devam eden maddelerinde,50 den fazla “ALMAN HALKI” denilmektedir.”Almanya Vatandaşı değil.Keza Fransa Anayasasında,bir çok yerde “Fransa Halkı..” geçmez, “FRANSIZ VATANDAŞI” denilmektedir.

                                Bu misaller çoğaltılabilir.Şimdi hiçbir milletin Anayasasında,milli kimlik vurgusu rahatsızlık vermediği halde,Anayasamızda ki “TÜRKLÜK” vurgusu neden rahatsızlığa sebep olmaktadır.?

                                 Nasıl ki,Alman ve Fransız Anayasaları,Alman ve Fransız ırkını değil,vatandaşlığını tanıyorsa,Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 66.maddesi de Türk Vatandaşlığını tanımlamaktadır....

 

                                Kısaca,”Yeni dünya Düzeni” dedikleri ve sömürgeleştirmek istedikleri devletlerde,kimlik üzerinden krizler çıkartılarak iktidarlar siyaseten teslim alınmak istenmektedir.ABD ve AB Ülkeleri,ülkemizde “Kürtçülük” kartını bu amaçla oynamaktadır.

 

                                Mücadele siyasidir.Hak arama mücadelesinden ötedir.Kimliklerin siyaseten tanınması,Anayasa’da yerini alması,resmiyet kazanmasıdır.

 

                                 Dolayısıyla; “ Türkiye Halkı”,” Türkiyeli” kavramlarını Anayasamıza sokmaya kalkmak,bu millete yapılacak en büyük ihanettir.

                                 Bu konuyu şöyle noktalamak istiyoruz:

 

                                 Anayasanın 66.maddesindeki Türk kavramı,bir etnik kavram değildir.Ülkemizde  yaşayan  herkesi,  siyasi,kültürel,    coğrafi,sosyolojik olarak kuşatan bir kültürel kavramdır.

 

                                  TÜRK KAVRAMI,bir ırkı ya da etnisiteyi merkeze alarak,diğerlerini ötekileştiren bir kavram değildir.Tam aksine,ülkemizin siyasi sınırlarını da aşan kültürel değerlerde buluşturan ve birleştiren,siyasi bir bütünlüğün adıdır. 

 

                           Devletimiz bekası için,Türkçeden başka bir dilde  Eğitim ve Öğretim yapamaz , yapmamalıdır.

 

                               1982 anayasasının 3.Maddesinde;  “ TÜRKİYE DEVLETİ,ÜLKESİ VE  MİLLETİYLE  BÖLÜNMEZ BİR BÜTÜNDÜR.DİLİ TÜRKÇEDİR.” İfadesinde  yerini almıştır.

 

                              Ancak son zamanlarda etnik ve bölücü ırkçılar; Devletin dili Türkçedir ifadesini ısrarla ve kasıtla,  “Devletin Resmi dili Türkçedir “ ifadesiyle değiştirilmesini talep etmelerinin altında kurgulanan tuzak bizce malumdur.

 

                              DEVLETİN DİLİ TÜRKÇEDİR  yerine  “Devletin Resmi dili Türkçedir” dayatması düzenlenecek Anayasa’da kabul edilecek olursa,önemsizmiş ve masum bir istek gibi görünen talebin perde arkasında;  “ANA DİL” gibi ayrışmaların önünün açılacak olduğu muhakkaktır.

 

                              Masumane ve bir hak talebi gibi gündeme getirilen dil üzerinde ki ayrışma bir adım sonra,psikolojik destekle kültür,tarih ve tüm ortak değerler üzerine taşınarak,sosyolojik ayrışmanın zeminine temel oluşturacaktır.

 

                              Oysa ki,Türkçe dünyada en çok konuşulan ilk beş dil arasındadır.

                              Avrupa’nın önde gelen ülkelerinin anayasalarında bile; böyle çok dillilik anlayışı yoktur.

 

                             Türk vatandaşlarının, günlük hayatlarında kullandıkları bölgesel lehçeler ve Türkçe’den farklı lisanların konuşulmasının önünde zaten bir engel olmadığı gibi,lehçelerin konuşulması anlamında yasal düzenlemeler de mevcuttur.

 

                             Tüm bu yasal düzenlemeler ortada iken; Türkçe’den başka ana dilde de eğitim yapılmasını istemek; hakkaniyet ve iyi niyetle bağdaştırılacak bir tutarlılık tarafı yoktur...

 

                              Kaldı ki;Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin hiçbir yerinde,kişilere kamusal alanda ve idari yaptırımlarda istedikleri dili kullanabilme hakkını vermemektedir.

 

                              Başka bir ifadeyle Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi ile korunan hak ve özgürlükler kapsamına girmediği kabul edilmektedir. Kişilerin, devlet ve idare ile olan ilişkilerinde, yerel dillerin kullanılması talebi,devletlerin yetkisi alanında kabul edilmiştir.

                             

                          Anayasa’da yapılacak düzenlemelerle,Türkçe dışında ki dillerin okullarda okutulması amacı, birtakım çevrelerin gizli ajandalarında olduğu bilinmektedir.Bundan maksat,Kürtçe’nin okullarda ana dil olarak okutulmasının önü açılmak istenmesidir.

 

                              Irkçı-ayrılıkçı bölücülerin hedefleri arasında en başta geleni budur.Terör ile başaramadıklarını,Anayasa ile teminat altına almak istemektedirler.

 

                              Yukarıda izah edildiği gibi;Kürtçe’nin eğitim dili olmasını istemek bir demokratik hak talebi değildir.Doğrudan devletimizin üniter yapısını bozmak,Türkiye topraklarında iki dilli bir millet inşa etmek olduğu gerçeği herkes tarafından bilinmektedir.

 

                               Bu kabul edildiği taktirde,çok kısa zaman sonra Türkiye’nin bölünmesinin önü açılacaktır.

 

                                Dünyanın hiçbir ülkesinde de,hakim unsur olan üst kimlik dilinin dışında ikinci bir yerel dille ana dilde eğitim yapıldığı görülmemiştir.

 

                                 Kamusal alanda ve okullarda,Türkçe’nin yanında,Kürtçe’nin de ikinci dil olarak  tanınması ve bunun terör yöntemi ile dayatılmak istenmesinin altında yatan yegane gerçek,PKK’nın etnik bilinç oluşturma gayretidir.

 

                               Bir adım ilerisi ülkemizin parçalanarak,ABD güdümünde, Siyonist İsrail eyaleti olan, Kürdistan Devleti’nin kurulması nihai amaçlarıdır.

                              Dil konusunda Anayasa’da,”Yabancı Dilde Eğitim” anlayışında mutlak düzenlemeler yapılarak, Türkçemizin koruma altına alınması  zorunludur.

 

                              Yabancı dille eğitim anlayışı terk edilerek,yabancı dil öğretim anlayışı,Anayasamızda düzenlenmelidir.

 

                               Eğitim ve öğretim kurumlarında,yabancı dil mutlaka öğretilmelidir.Fakat Türkçe’nin dışında yabancı dille eğitim kabul edilemez.

 

                               Dünyanın hiçbir ülkesinde,ana okullarına kadar inmiş yabancı dil özentiliği yoktur.

 

                               Yabancı dille eğitim ve öğretim farklı şeylerdir. Yabancı dil öğretilsin fakat,eğitim asla düşünülemez.Bu anlayış ancak MÜSTEMLEKE ülkelerde mevcuttur.

 

                               Türkçemiz bir eğitim dili olduğu kadar,uluslar arası bir dildir.

                                Anayasa ile,Türkçede ki BOZULMANIN önüne mutlaka geçilmelidir.Cadde,çarşı, alış veriş mağazaları ve tabelelara yansıyan görüntü kirliliği önlenmelidir.Devlet de vatandaş da kendi kimliğine sahip çıkarak,en geniş manada diline saygı göstermelidir...

 

                                 Anlaşılabilir olmasına rağmen; ticari reklamların, görselliklerin, özentinin de ötesinde Türkçe dışında yabancı dilde yazılması ve bunun neredeyse kurumsal bir kimliğe dönüşmesinin; topluma ve bilhassa genç dimağlara verdiği aşağılık kompleksinin önü alınmalıdır...

                                Bu durum, insanımızın adeta kendine yabancılaşmanın aynasıdır.

 

                                Bu konuda mutlak bir sınırlamanın zorluğu göz önüne alınmakla birlikte, Anayasa ile korunma altına alınıp, ticari ve vergi bazında yasal düzenlemelere atıf yapılarak önlenmesi mümkün olacaktır.

                                 DİN VE  VİCDAN HÜRRİYETİ

                               Düzenlenecek Anayasada tartışılacak konular arasında yer almaktadır. Yürürlükte ki Anayasanın 24. maddesinde ki mevcut düzenleme muhafaza edilmekle birlikte,günümüzün gelişen ihtiyaçları da nazara alınmalıdır.

 

                              Mevcut düzenlemede;  “Din eğitim ve öğretimi” ile yine “Din kültürü ve ahlak eğitimi”  ibarelerinde farklılıklar olduğu anlaşılmaktadır.

 

                              Çeşitli inançlarda ki herkesin inanç hak ve hürriyetlerinin garanti altına alınabilmesi için,kanaatimizce, “Din Kültürü” kavramı en geniş manada yorumlanabilmelidir.

                             “Din kültürü eğitimi” olarak,belirli inanç ve mezhep anlayışından uzak herkes için bilinmesi gerekli dini bilgilerin verilmesidir.

                               1982 Anayasasının 24/4 maddesinde ki:

 

                               “Din ve ahlak eğitim ve öğretimi Devletin gözetim ve denetimi altında yapılır.Din  kültürü ve ahlak öğretimi ilk ve orta öğretim kurumlarında okutulan zorunlu dersler arasında yer alır.Bunun dışında ki din eğitimi ve öğretimi ancak kişilerin kendi isteğine,küçüklerin de kanuni  temsilcilerinin talebine bağlıdır.”

 

                                Bu konuyu tartışmaların odağı durumunda olmaktan çıkarmak için,seçmeli ders olarak:

 

                                İlk ve Orta Öğretim Kurumlarında, “ Din kültürü ve ahlak öğretimi” zorunlu ders olarak devam etmelidir.

                                Ancak, KUR’ANI KERİM VE  MEALİ” ile OSMANLICA derslerinin seçmeli ders olarak okutulabilmesinin önü açılmalıdır. Okullarda bunun alt yapısı hazırlanmalıdır.

 

                               Yine,Alevi inançta ki kardeşlerimizin istekleri doğrultusunda,ALEVİ İNANCI ile ilgili din kültürü dersleri de seçmeli ders olarak kabul edilmelidir.

 

                                İnançların önünde ki her türlü engel kaldırılmalı ve istismar kapısı kapatılmalıdır.

 

                              YEREL YÖNETİMLER KONUSU

 

                        “Yerel Yönetimler Konusu”,yeni düzenlenecek anayasa’da en çok tartışılan konuların başında gelecek olmasından dolayı önem arzetmektedir.

 

                        AKP İktidarı’nın son 10 yılda yerel yönetimlerle ilgili yapmış olduğu düzenlemeler ve bölünme sürecini başlatan yasaların hukuki mahiyetleri bir önce ki (Küresel Tezgahçılık) yazımızda teferruatlı olarak açıklanmıştır.

               

                           İktidar tarafından imzalanan,” Avrupa Yerel Yönetimler Özerklik Şartı” bazı çekinceler koyularak imzalanmasına rağmen, ülkemizde ki radikal  liberalci çevreler ve ayrılıkçı Kürtçüler tarafından yeterli görülmemiştir.

 Av. Faruk Ülker