(1857-22 Mayıs 1955)
Tarihimizde 93 Harbi olarak anılan 1877–1878 Osmanlı-Rus Savaşları sırasında Rusların eline geçen Erzurum'daki Aziziye Tabyası'nın geri alınması için verdiği kahramanca mücadele ile bilinen Nene Hatun'u aramızdan ayrılışının 67. yılında saygıyla ve rahmetle anıyoruz.
Nene Hatun o günleri şöyle anlatır:
“Ağabeyim Hasan cepheden ağır yaralı olarak bir gece önce eve gelmişti. Bir yandan ona bakarken, bir yandan da 3 aylık çocuğumu emziriyordum. Kardeşim o gece kollarımın arasında öldü. Sabaha karşı minarelerden ‘Moskof Aziziye'ye girdi’ diye haykırışlar başlayınca, kardeşimin alnını öpüp, 'Seni öldüreni öldüreceğim’ diye and içtim. Yavrumu Allah'a emanet ettikten sonra, ağabeyimin tüfeğini ve satırımı alıp dışarı fırladım.
Ey kızlar, ölüm günüdür bugün! Sel gibi Aziziye'ye akıyorduk. Tabyanın mazgallarından düşman ölüm yağdırıyordu. Düşmanda iyi silah vardı, bizde de iman. İleri atıldım. Dadaşlar arasına karıştım. Satırım durmadan kalkıp iniyordu.”
Ne yazık ki sonraki yıllarda unutulmuş olan, 1954 yılına dek sahip çıkılmayan Nene Hatun, bu tarihte 3. Ordu Müfettişi Orgeneral Nurettin Baransel Paşa’nın çabasıyla yeniden hatırlanmış ve kaldığı virane evde kendisine “3. Ordu’nun Nenesi” ünvanı verilip, cüzi de olsa maaş bağlanmıştır.
8 Mayıs 1955′te Nene Hatun’a “Yılın Annesi” ünvanı verilmiştir.
Aynı yıl 22 Mayıs ayında zatürre hastalığından vefat etmiştir.
Alıntı
